ارتباط میزان گلوکز هنگام پذیرش با بروز حوادث جدی قلبی در بیماران مراجعه کننده با انفارکتوس حاد میوکارد

مقدمه: از عوامل خطر متعدد بیماری های ایسکمی قلب، دیابت قندی با خطر بالای بروز بیماری قلبی کرونری مرتبط است و در بیماران دیابتی دچار انفارکتوس میوکارد حاد، خطر مرگ و عوارض قلبی جدی افزایش می یابد. همچنین، گلوکز بالای هنگام بستری (stress hyperglycemia) دراین بیماران با پیش آگهی بدتری همراه است و در پژوهش های اخیر این رابطه حتی در بیماران غیر دیابتی هم مشاهده شده است. هدف: بررسی ارتباط میزان گلوکز هنگام پذیرش با بروز حوادث جدی قلبی (شامل آریتمی، نارسایی حاد، شوک کاردیوژنی و مرگ داخل بیمارستانی) در بیماران انفارکتوس حاد میوکارد، و تعیین محدوده ای از سطح گلوگز خون هنگام بستری که باعث بیشترین بروز این پیامدها می شود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 255 مورد با انفارکتوس حاد میوکارد بررسی شدند. گلوکز پلاسما، ctpi ,ldl ,hba1c (تروپونین قلبی نوعi) بر نمونه خون هنگام پذیرش بیمار اندازه گیری شد. بیماران بر اساس گلوکز پلاسمای هنگام پذیرش به سه گروه افراد کمتر یا مساوی 140، 200-140 و بیشتر یا مساوی 200 میلی گرم بر دسی لیتر تقسیم بندی شدند. بیماران در طی بستری به مدت بیشینه 5 روز از نظر بروز حوادث جدی قلبی پی گیری شدند. اطلاعات با نرم افزار آماری spss 18 ارزیابی و برای آنالیز یک متغیره و نشان دادن ارتباط از آزمون x2 استفاده و 05/0p< معنی دار تلقی شد. نتایج: در مجموع 255 بیمار با انفارکتوس حاد میوکارد (179 نفر مرد و 76 نفر زن) و میانگین سنی 10±66 سالگی بررسی شدند. متوسط گلوکز هنگام پذیرش mg/dl91±8/177 بود. بین رده های میزان گلوکز خون و بروز مرگ ومیر، آریتمی، شوک کاردیوژنی و نارسایی حاد قلبی ارتباط آماری معنی دار بدست آمد (به ترتیب 0001/0p= ، 004/0p= ، 0001/0p= و 0001/0p=). نتیجه گیری: گلوکز هنگام پذیرش بیش از 200 میلی گرم بر دسی لیتر پیش بینی کننده قوی حوادث زیان بار قلبی در این بیماران است.